Po odsłonięciu pola operacyjnego w trakcie zabiegu może się okazać, że zgodnie z badaniem klinicznym i analizą modeli szczyt wyrostka zębodołowego jest wystarczająco szeroki na potrzeby zabiegu, ale od strony przedsionka widoczne jest wklęśnięcie. Podcienie wyrostka zębodołowego występują w ok. 6% przypadków, a zbyt wąski wyrostek statystycznie w 35% dyskwalifikowałby pacjenta do zabiegu.

Bez dodatkowych zabiegów sterowanej regeneracji kości zastosowanie wszczepów stało by się niemożliwe w tych trudnych warunkach anatomicznych przy niedostatecznej ilości kości.

Decyzję o rozszerzeniu zabiegu lekarz musi wielokrotnie podejmować już w trakcie samej operacji. Dopiero klinicznie w trakcie zabiegu można zobaczyć potrzebę odbudowy wyrostka zębodołowego lub jego poszerzenia w określonym miejscu. Wspólnie z pacjentem podejmuje się decyzję, czy kontynuować zabieg przy zastosowaniu sterowanej regeneracji kości czy odstąpić od implantacji z uwagi na ograniczenia miejscowe.

Rutynowa analiza radiologiczna może niekiedy nie dawać pełnego obrazu sytuacji klinicznej - zdjęcie pantomograficzne przedstawia jedynie obraz poprzecznego wymiaru kości.

Cały czas po usunięciu zębów postępuje stopniowy zanik wyrostka kostnego
( na poniższych zdjęciach widoczny w odcinku bocznym żuchwy)

Dzięki zastosowaniu biomateriałów możliwe jest zrekonstruowanie kości natomiast użycie odpowiednich błon zaporowych daje nie tylko lepsze gojenie się ran, ale powoduje wytworzenie maksymalnej ilości tkanki twardej w pożądanym kierunku i na określona wysokość.

Membrana taka działa jako bariera przez okres od 4 do 6 miesięcy. Dzięki temu może dojść do niezakłóconej regeneracji kości. Po tym czasie ulega resorpcji, tak więc nie ma potrzeby przeprowadzania drugiego zabiegu operacyjnego w celu jej usunięcia.
Pozostaje nowo wytworzona pełnowartościowa kość, w którą możemy wprowadzić implanty.