W ostatnich dwóch dziesięcioleciach przywracanie brakującego uzębienia za pomocą implantów stało się przyjętym sposobem leczenia pacjentów całkowicie lub częściowo pozbawionych uzębienia.

W miarę upływu lat określono klinicznie warunki konieczne dla uzyskania osseointegracji:

• implant powinien zostać wszczepiony za pomocą mało urazowej techniki chirurgicznej pozwalającej uniknąć przegrzania kości podczas przygotowywania uprzednio precyzyjnie wyznaczonego miejsca wprowadzenia implantu
  
• musi zostać umieszczony z zapewnieniem jego pierwotnej stabilności
  
• nie powinien podlegać obciążeniom funkcjonalnym w okresie wgajania, choc coraz częściej chirurdzy skłaniają się do tego aby jak najszybciej obciążać implant, dodatkowo stymuluje to i pobudza otaczającą kość do osteointegracji.

Momentem krytycznym, rzutującym na estetykę, stabilizację i zaleczenie jest pozycjonowanie implantu. Sposób umieszczenia wszczepu w wyrostku zębodołowym zapewnia sprawne wgojenie i stabilizację otaczającej tkanki. W obszarach szczególnie estetycznych wyzwaniem w dalszym ciągu jest utrzymanie prawidłowych warunków w obrębie dziąseł i kości.