Implanty używane w stomatologii najprościej podzielić można z uwagi na:

1. zastosowanie
a/ implanty do fiksacji śródzębowej - sztyfty przechodzące przez wierzchołek korzenia aż do otaczającej kości - stabilizujące rozchwiane zęby
b/ implanty do replantacji wybitych zębów - mocujące ząb, który po wybiciu został ponownie umieszczony w zębodole
c/ implanty śródkostne (wewnątrzkostne) czyli te powszechnie rozumiane jako sztuczne korzenie

2. techniki zabiegowe
a/ do zabiegów natychmiastowych po usunięciu zęba
b/ do zabiegów odroczonych - wykonywanych w pełnowartościowej kości
1/ jednoczasowe - z natychmiastowym obciążeniem protetycznym
2/ wieloczasowe - z okresem gojenia 6-8tyg lub 6mcy ( po zastosowaniu dodatkowych technik regeneracyjnych ) i obciążeniem protetycznym po skończeniu okresu gojenia

Pacjent nie ma bezpośredniego wpływu na to jaki implant będzie użyty. Wybory tego dokonuje lekarz w zależności od systemu w którym pracuje.

Z systemami implantacji jest trochę jak z samochodami, wszystkie wprawdzie poruszają się, jedne zapewniają nam większy komfort jazdy i bezpieczeństwo, a inne nie. Tak samo i nie wszystkie implanty dają jednakową pewność przyjęcia i długotrwałego bezpiecznego użytkowania.

Istnieją na rynku firmy, które nie udoskonalają swojego produktu. To tak jakby produkowano do dziś model auta sprzed dwudziestu lat - w tej samej formie i rozwiązaniach konstrukcyjnych. Pewien jestem, że pomijając sentymenty, nie czulibyśmy się w nim pewnie na autostradzie.

Materiałoznawstwo i technologie produkcji implantów rozwijają się dynamicznie, a wspólne doświadczenia medycyny i fizyki umożliwiają ewolucję współczesnych systemów. Zarówno powierzchnia części wewnątrz kostnej jak i rozwiązania konstrukcji nadbudowy dynamicznie nadążają nad stawianymi coraz wyżej poprzeczkami przez chirurgię i kosmetykę.

Rozkład sił na łączniku korony i implantu. Czerwony kolor oznacza największe naprężenia. Widać jak prawidłowa forma łącznika potrafi tak rozprowadzić siły nacisku, aby nie przenosić ich na część wewnątrz kostną wszczepu.

Tak jak już wspomniałem to lekarz decyduje się na wybór jednego lub kilku systemów implantologicznych, choć różnorodność implantów dostępnych na rynku może dezorientować.

Zarówno naukowcy, jak i lekarze docenili już znaczenie całego systemu jako jedności na proces leczenia. Obecnie coraz większy nacisk kładzie się na biomechanikę.
Aby lepiej zrozumieć dynamikę implantów oraz ich wpływ na powierzchnię przylegania implant/kość, dobrze jest spojrzeć na kompleks implantu jako na jedną całość składającą się z wielu części. Typowy kompleks implantu składa się z dziewięciu elementów, które są ze sobą połączone i wspólnie funkcjonują. Elementy te to:

1. tkanka kostna otaczająca implant 2. implant 3. łącznik 4. śruba łącznika 5. protetyczny element koronowy 6. śruba mocująca konstrukcję protetyczną 7. szkielet konstrukcji protetycznej 8. olicowanie 9. powierzchnia zwarcia

Pomiędzy tymi elementami istnieją powierzchnie przylegania, przez które przenoszone są obciążenia funkcjonalne, zanim ostatecznie trafią na kość otaczającą implant. Każde z dziewięciu miejsc przenoszenia sił żucia odgrywa specyficzną i dynamiczną rolę w biomechanice implantu. Mówiac o systemie musimy wiedzieć, że to wszystko co się na niego składa musi być perfekcyjnie dopasowane przez producenta.

Według przyjętych norm międzynarodowych systemy implantologiczne muszą spełniać następujące wymogi:

• udowodnione obszernymi i wieloletnimi badaniami naukowymi pewne rezultaty
  
• odpowiedni materiał obojętny dla organizmu
  
• do każdego typu implantu powinien pasować każdy rodzaj nadbudowy lecz jednocześnie powinna być ograniczona liczba typów implantów i części do nadbudów

części mocujące odbudowę protetyczna różne formy implantów (pierwsze trzy śruby od lewej mają raczej znaczenie historyczne)

• system zapewnia specyficzne oprzyrządowanie w celu przygotowania kości oraz odpowiedni system chłodzenia w celu uniknięcia uszkodzeń termicznych ; instrumentarium jest wytrzymałe na sterylizację, a praca nim nie może być za bardzo skomplikowana
  
• precyzyjne dopasowane elementy muszą mieć zagwarantowany duży współczynnik wytrzymałości i elastyczności
  
• system musi zapewniać lekarzowi prostą i bezpieczna technikę operacyjną i protetyczną ; połączenia między różnymi częściami implantu tj. trzonem i nadbudową nie mogą mieć szpar - jest to bardzo ważne zwłaszcza w wypadku połączeń znajdujących się poddziąsłowo
  
• sterylne opakowanie powinno umożliwiać zabieg bez potrzeby dotknięcia powierzchni wewnątrzkostnej
  
• producent musi dawać gwarancje dostaw mimo zmian systemu

Ja po 12 latach pracy z różnymi systemami postanowiłem pozostać wierny produktom szwajcarskiego Straumanna oraz szwedzkiego Nobel Biocare.
Daje mi to poczucie spokoju, że moi pacjenci z tytułu użytych implantów nie będą mieli komplikacji, a ja wraz z nimi mogę spać spokojnie.