Ortodontyczny wyciąg zębów przewidywanych do usunięcia stał się metodą prowadzącą do nieinwazyjnego polepszenia stanu tkanek miękkich i twardych przed osadzeniem implantu.
Metoda ta ma jednak swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku zębów, gdzie ubytek kostny przekracza 2/3 długości korzenia.

Na zęby sąsiednie zakładany jest stały aparat ortodontyczny. Korzeń, który chcemy usunąć posiada również element łączący go z aparatem i jest stopniowo wyciągany z zębodołu. Jest to oczywiście proces powolny i całkowicie bezbolesny.

Usuwany ortodontycznie ząb pozostawia po sobie w zębodole tzw. przerwę dystrakcyjną. Osteogeneza dystrakcyjna oparta jest na zasadzie wtórnego gojenia się ran. Wypełnia się ona początkowo przez kallus - młodą tkankę przyranną, który dojrzewając przekształca się w normalną tkankę kostną.

W ten sposób w chwili gdy całkowicie usuniemy korzeń posiadamy tkankę kostna w którą możemy wprowadzić implant. Alternatywą dla takiego postępowania jest implantacja natychmiastowa, ale nie zawsze są do tego sprzyjające warunki.